Kot Simona

Podobno najwięcej odsłon na youtubie mają filmiki o zwierzętach. Przez bite pięć minut ludzie potrafią obserwować wychynującego zza węgła kota (co chwila się chowa), śpiącego psa lub kręcącego się w kołowrotku chomika (i nic się nie dzieje). Potem zostawiają zachwycone komentarze, naganiając kolejnych widzów.  Nie uwierzycie, ale pisząc te słowa, odebrałam DWA maile z linkami do filmów o kotach (kot vs drukarka - 6,496,454 widzów i śmieszne koty - 44,044,960).  Czemu więc się dziwić, że filmy i książki o kocie Simona są takim przebojem?  Tym bardziej, że biją na głowę wszystkie inne zwierzęce opowieści.  Jak głosi triumfalna notka na oficjalnej stronie kota (a w chwili pisania liczby już dawno były nieaktualne), filmy o TYM kocie obejrzało ponad 30 milionów widzów, książki przetłumaczono na 16 języków.  W Polsce jego przypadki wydrukowało wydawnictwo WAB.  Nie mam, więc nie polecę, choć to zapewne przeoczenie do naprawienia (czyli kupienia).  Ale dlaczego o tym piszę?  Bom kocia wielbicielka bez kota, a pierwszy film, który obejrzałam wieki temu (jak to kot Simona chce jeść, więc budzi swojego pana) przywołał najmocniejsze wspomnienia mojego własnego długoletniego kociego towarzysza i choć przyrzekam, że kotów zza węgła wychynujących nie oglądam, kota Simona z chęcią czasem z dziećmi wrzucę.  Kot nazywa się Hugh.

Sformuowanie "lunch break" nabiera nowego wymiaru...

Najpopularniejszy kot internetu ogłosił konkurs.  Dla wielbicieli na pewno gratka.  A tak wygląda facet, ciężko doświadczony przez swojego kota.  Facet, który zbił na tym fortunę...