Lubię jeść, nie lubię gotować. Do gotowania trzeba mieć 'wolną głowę', a moja odcięta i zajęta (przez obcych). Zorro, jeździec bez głowy szarżuje w kuchni. Potrafi przypalić 3 razy z rzędu taką samą (lecz nie tę samą) zupę, wyjść w trakcie przygotowania posiłku, osłabnąć podczas przygotowywania półproduktów. Dlatego doceniam formy żywienia zbiorowego, jak również indywidualnie serwowane posiłki. Najchętniej 'po japońsku' i bez szemrania (herbata czy kawa, zielona czy czarna, mocna czy słaba, w kubku czy w filiżance, z cukrem, a może bez, teraz czy po jedzeniu, uff). To na wypadek, gdybyście chcięli mnie kiedyś ugościć (po tym wszystkim na pewno nie). W każdym razie: zazdrośnie spoglądam ku Azji. Kiedy idziesz, idź. Siedząc, po prostu siedź. Przede wszystkim nie wahaj się.
