Nie ma dziecka!

Nie ma dziecka! - to filozofia wychowania bliska naszym babciom. Dziecko ma być widać, a nie słychać. O ile chłopcom udaje się jakoś z tego wykręcić, małe dziewczynki od początku chowane są w duchu wielkiej idei ciszy. Co się dzieje potem, wiadomo: taka kobieta jest tłem dla wielkich wypraw mężczyzn - mężów i synów.  To się zmienia.  Nie wiem, czy w Polsce, ale na pewno w większych miastach - kobiety się emancypują, krzyczą, dają o sobie znać, oczywiście spotyka się to z dezaprobatą społeczeństwa. Dla niektórych momentem wyzwolenia jest dopiero pewien etap w życiu - magiczna 30-tka lub 40-tka, urodzenie dziecka, bądź jego wyjście z domu, porzucenie przez męża, strata pracy.  Coś wielkiego.  Ta książka jest także dla nich.

Grzeczna jest o Lusi, tak cichej, że nikt nie zwraca na nią uwagi.  Ideał.  Takie dziecko 'się ma', ale nie trzeba specjalnie się nim zajmować, nie frapuje, nie zawraca głowy, nie psuje szyków.  Doskonale wpasowuje się w społeczeństwo i nie zawraca sobą głowy.   Nagłe jej zniknięcie to jak zwrot akcji w stylu Roberta Rodrigueza - z intrygującej, aczkolwiek nudnawej wyprawy do Meksyku robi się niezły meksyk.

Ilustracje autora zawierają: bure kolory, dziwne faktury (co tam robi ta gąbka?!), przedziwne postaci i nieprzewidziane stany świadomości.  Gdy Lusia uwalnia się w końcu ze ścian, ciągnie za sobą pochód zombie-dziewcząt, także prababcię Joannę Matyldę, przedstawicielkę kolejnej opresyjnej grupy.

W przedszkolu mojego syna dziewczyny rządziły. Wyznaczały standardy zachowań, ustawiały chłopaków. Niezła 'Girl Power' z nich szła.  Żadna przesada nie jest dobra, ale jest nadzieja, że te szalejące girlsy wrzasną potężnym głosem, gdy będzie im się działa krzywda.

Grzeczną każe sobie czytać po kilka razy z rzędu moja dwuipółlatka.  Lusia moja...  Dziewczynka, którą wszyscy uważają za chłopca, bo nie siedzi grzecznie w piaskownicy, bo już rok temu wspinała się na największe konstrukcje za 6-lat starszym bratem, bo skacze do wody ze zjeżdżalni, wrzeszcząc 'joł joł', no i jeździ na rowerze.  Mam nadzieję, że w razie czego da popalić komu trzeba.

A tymczasem MANIFA:  Dość wyzysku! Wymawiamy służbę!  6 marca o 12 na placu Defilad w Warszawie.  Może i w Twoim mieście?

Grzeczna
tekst: Gro Dahle
ilustracje: Sven Nyhus
tłumaczenie: Helena Garczyńsk
wydawnictwo: EneDueRabe 2010
stron: 32
format: 25,5 x 27
oprawa: twarda


Dziękuję wydawnictwu EneDueRabe za udostępnienie tytułu.